این مطالعه یک مدل مبتنی بر انرژی ترکیبی را توسعه می دهد که تجزیه و تحلیل ورودی-خروجی ، عوامل محیطی و ویژگی های اقتصادی و اقتصادی خانواده های روستایی و شهری در اندونزی را در بر می گیرد. ما از این مدل برای تخمین تأثیر چهار مداخله در سیاست انرژی خورشیدی بر روی سرمایه گذاری های فتوولتائیک (PV) ، هزینه های دولت ، خروجی های اقتصادی ، انتشار CO2e و استفاده از فولاد ، آلومینیوم ، بتن و انرژی استفاده می کنیم. نتایج آنالیز ما خواستار لغو سیاست هدیه PV اهدا کنندگان ، بهبود راندمان تولید در صنعت PV و ایجاد خدمات پس از فروش و مؤسسات تأمین اعتبار روستایی است. PV 600 اوج (Wp) تحت این توصیه برای ۸۰٫۶٪ از خانوارهای روستایی که پیش بینی می شود در سال ۲۰۲۹ بدون دسترسی به برق باشد ، مقرون به صرفه خواهد بود. اندازه گیری خالص موثرترین سیاست برای ترغیب مردم شهری به سرمایه گذاری در PV در شرایطی است. جایی که قیمت انرژی فسیلی در حال افزایش است و قیمت PV در حال کاهش است. یک سیاست هدیه اهدا کننده ممکن است ۵۱٫۹ دلار خروجی اقتصادی جدید برای هر Wp از PV بهره برداری در ظرفیت در سال ۲۰۲۹ القا کند ، اما به یارانه ۱۸٫۶ USD / Wp نیاز دارد. در سیاستهای پیشنهادی نیازی به یارانه نیست و میزان انتشار CO2eq را کاهش می دهد و میزان مصرف آلومینیوم ، انرژی ، فولاد و بتن را بین ۸۳٫۱٪ و ۸۹٫۷٪ بیشتر از خط مشی موجود کاهش می دهد. چندین پیامد سیاسی در پاسخ به این یافته ها مورد بحث قرار می گیرد. به عنوان کمک به ادبیات مدل سازی انرژی ، این مدل تنها با تغییر داده های خود می تواند برای سایر کشورهای در حال توسعه استفاده شود.