مطالعه حاضر ، شیوه های روزمره دو زبانه کودکان مایان را با استفاده از توتزیل مایان و اسپانیایی در بازی مستند می کند. این مبتنی بر نوشتن نگاری ویدئویی از شیوه های همسری دو زبانه است که در تحقیقات بیشتری در مورد جامعه پذیری زبان در زندگی روزمره کودکان مایان در جنوب مکزیک انجام شده است.
در این مطالعه به بررسی چگونگی کودکانی که زبان اول آنها Totzil است ، از طریق استفاده از سازه های دو زبانه موازی (به عنوان مثال ، تراز ، جفتهای مجاور ، الگوهای گفتمان بازیافت شده) سناریوهای دو زبانه را ترتیب داده اند و در چندین حوزه فعالیت (به عنوان مثال ، پخش اخبار یک زلزله ، وداع می کنند) ، مهمانی های جشن تولد و تبلیغات تجاری). شیوه های شیطانی دو زبانه آنها الگوهای و روابط متداول و مرسوم بین حوزه های زبان و فعالیت را به چالش می کشد. تجزیه و تحلیل فرآیندهای خرد تعامل در تعامل دو زبانه (به عنوان مثال ، تغییر در پایه ، تغییر فریم ، کلید و موقعیت) نشان می دهد که چگونه کودکان می توانند مقیاس ها و ارزش های زبان را فراخوانی و ترتیب بندی مجدد کنند. استدلال می شود که مقیاس های زبان نه خنثی هستند و نه از پیش تعیین شده ، بلکه نتیجه پویایی تعامل مستقر است.
یافته ها نشان می دهد که چگونه ایجاد احمقانه کودکان در فضاهای دو زبانه رمان نشان می دهد که چگونه جامعه پذیری زبان همسالان در زمینه های پسا استعماری می تواند در نجات ، ارزش گذاری و احیای زبان های بومی نقش داشته باشد.