محمد حسین امین ابراهیم آبادی

دیاسپورا جمعیت مهاجران پراکنده ای است که هویت گروهی مشترک و جهت گیری به وطن دوردست را حفظ می کند. به طور فزاینده ای ، ایالت ها در حال دستیابی به سواحل خود هستند. آنها این کار را از طرق مختلف انجام می دهند ، اغلب با هماهنگی موسسات رسمی دیاسپورا. در این فرایند ، ایالتها در حال بازبینی معنای عضویت ملی هستند. چگونه برداشت های مختلف از عضویت ملی باعث شکل گیری این مسئله می شود که آیا و چگونه کشورها “مشارکت قومیان” را تشکیل می دهند؟ در این مقاله با استفاده از طرح تحقیق روشهای مختلط و براساس داده های کیفی و کمی اصلی ، سه مفهوم متفاوت از عضویت ملی – اقتصادی ، قومی و مدنی – شکل گیری مؤسسات رسمی رسمی دیاسپورای دولت در مبدا مهاجران را بررسی می کند. در ابتدا ، از طریق دو مطالعه موردی کیفی ، رابطه پیچیده بین مفاهیم عضویت ملی و ظهور نهادهای دیاسپورا را توضیح می دهد. در مرحله بعد ، این مقاله از رگرسیون لجستیک چندملیه ای استفاده می کند تا به طور سیستماتیک رابطه بین اقدامات مفهوم عضویت ملی و اقدامات تأسیس مؤسسات دیاسپورا را در سراسر ۱۸۱ ایالت بررسی کند. یافته اصلی این است که ، بر خلاف حکمت متعارف ، نه تنها مفاهیم اقتصادی از عضویت ملی موجب می شود که کشورها را به سمت مشارکت در دیپلماس سوق دهند ، بلکه مفهوم عضویت قومی و مدنی را نیز در پی دارد. این یافته حاکی از آن است که محرک های سیاست های دیاسپورا پیچیده تر و ظریف تر از آنچه در حال حاضر درک می شود ، می باشد و می تواند تحقیقات آینده را در مورد مفاهیم عضویت ملی و سیاست های مشارکت دولت در دیار آگاه کند.