دو مشاهدات رایج در مورد زیبایی شناسی در تنش است: مردم به طور کلی داوری های زیبایی شناسی را ذهنی می دانند و مردم به طور کلی مانند یک عینیت گرایانه رفتار می کنند (استدلال درباره داوری ها ، انتخاب بر اساس قضاوت های منتقدین مورد اعتماد ، رد ادعاهای محکم از برابری زیبایی شناسی). اگر نخستین مشاهدات نادرست باشد ، این تنش برطرف می شود. ما آزمایش کردیم که آیا افراد تحت شرایط خاصی می توانند تحت تأثیر عینیت گرایی قرار بگیرند. در یک نمونه بزرگ (۵۸۸ N =) ، ذهن گرایی زیبایی شناختی در مورد دستکاری های تجربی ثابت و قوی بود. حتی داوری هایی که منعکس کننده ارزیابی های خود شرکت کنندگان از آثار هنری بود ، به همان اندازه ذهنی قضاوت می شدند که داوری مستقیماً با ارزیابی های شخصی آنها مخالف بود. نتیجه می گیریم که تنش ظاهری را می توان با موقعیت فلسفی اکسپرسیونیسم توضیح داد و در مورد چشم انداز اکسپرسیونیسم به عنوان چارچوبی برای درک قضاوت زیبایی شناختی بحث کرد.