خلاصه
زمینه
کمبود پرستار و افزایش حجم کار پرستاران با افزایش خطر عواقب جانبی بیمار و حتی مرگ و میر همراه بوده است.
هدف
برای تعیین اینکه آیا پرسنل پرستار و میزان کار پرستاران با ذات الریه و مرگ و میر مرتبط با ونتیلاتور مرتبط هستند یا خیر.
مواد و روش ها
این مطالعه کوهورت مشاهده ای آینده نگر ، در یک بیمارستان آموزشی واحد سطح سوم در فنلاند طی سالهای ۲۰۱۴-۲۰۱۴ انجام شد. ارتباط بین پرسنل پرستار ، میزان کار پرستاران و پیش آگاهی با استفاده از نسبت های روزانه پرستار به بیمار ، سیستم نمره دهی مداخلات درمانی و نمرات سیستم امتیاز دهی پرستاران مراقبت های ویژه و شاخص های سیستم امتیاز دهی پرستاران مراقبت های ویژه تعیین شد. پنومونی مرتبط با ونتیلاتور با توجه به معیارهای مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها تعریف شد.
یافته ها
داده های ارزشمند برای ۸۵ بیمار در دسترس بود. میزان کلی پنومونی مرتبط با ونتیلاتور و مرگ و میر ۲۸ روزه به ترتیب ۵/۲۳٪ و ۳/۳۵٪ بود. پرسنل پرستار که به عنوان کمترین نسبت روزانه پرستار به بیمار (۰۰۶/۰ = P) و میانگین شاخص نمره گذاری پرستاران مراقبت های ویژه (۰٫۰۴۶ = P) اندازه گیری شد ، در بیماران مبتلا به ذات الریه پنومونی به طور معنی داری کمتر بود. علاوه بر این ، حجم کار پرستاران ، به عنوان نمرات متوسط به دست آمده از طریق سیستم نمره دهی مداخله درمانی (۰٫۰۰۹ = P) و سیستم امتیاز دهی پرستاران مراقبت های ویژه (۰٫۰۳ = P) ، در بیماران آلوده به طور قابل توجهی بالاتر بود. میانگین نمره (۰۲ / ۰P =) و بالاترین روزانه (۰۳/۰ = P) نمرات سیستم امتیاز دهی پرستاران مراقبت های ویژه در افراد غیر بازمانده به طور معنی داری بیشتر بود.
نتیجه گیری
کارکنان پرستار پایین و افزایش حجم کار پرستاران با ذات الریه پنومونی و مرگ و میر همراه است ، نشان می دهد که کارکنان کافی یک پیش نیاز برای در دسترس بودن و کیفیت خدمات مراقبتهای ویژه است.