در این مقاله به چگونگی سازماندهی دانشجویان خود در فضای متقابل در تعاملات اجتماعی در یک سالن سخنرانی دانشگاه پرداخته شده است. ممکن است فرد فضا را به عنوان یک مکان مشخص ، یک سازه اجتماعی و یک بازیگر هنجاری با مسیرهای تاریخی مشاهده کند. این تحقیق به این سؤال می پردازد ، actions اقدامات واسطه ای که از طریق آنها دانش آموزان و معلمان (فضای مجازی) فضای حضور در کلاس را تنظیم می کنند؟ به دنبال یک چارچوب روش شناختی گفتمان میانجی شده و تحلیل تعامل چند مدلی ، با بررسی اقدامات اجتماعی رخ داده هنگام ورود به سالن سخنرانی ، به این سوال نزدیک می شوم. داده های اولیه شامل ضبط های ویدئویی ، عکس ها و مشاهدات مشارکتی است که توسط یادداشت های میدانی ثبت شده است. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که چگونه مشخصات معماری یک فضای محدودیت هایی در تعامل تجسم یافته بصری نشان می دهد. با این حال ، شرکت کنندگان از فضای مذکور تا حدی پیکربندی و پیکربندی می کنند تا با تعامل تجسمی تجسم یافته از طریق مذاکره صریح و ضمنی متناسب باشد.