در دهه های گذشته ، به نظر می رسد که واگرایی از درآمد منطقه در هر دو کشور توسعه یافته و در حال توسعه دوباره ظاهر شده است. در تایوان – یک مورد مشهور از رشد با حقوق صاحبان سهام – درآمد سرانه منطقه ای تا اوایل دهه ۱۹۹۰ به هم نزدیک بود و پس از آن شروع به واگرایی کرد. با کمک داده های سالانه بررسی سالانه خانوار مدل از ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۵ ما نشان می دهد بزرگی یک جایزه منطقه ای است و در مورد دلایل بازشدن تقسیم درآمد شمال – جنوبی در تایوان بحث می کنیم. تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که این فرایند نتیجه ای از علیت تجمعی در ارتباط با ظهور ظهور صنعت ICT در رابطه با تغییر در اقتصاد سیاسی تایوان است که فرصت های اقتصادی نسبتاً بیشتری را برای ساختار صنعتی منطقه پیشرو فراهم کرده است.
نکات برجسته
dis ما نابرابری درآمد منطقه ای در تایوان ۱۹۷۶-۲۰۰۵ را با استفاده از داده های بررسی خانوار تحلیل می کنیم. ► ما همگرایی درآمد سرانه منطقه ای را تا اوایل دهه ۱۹۹۰ مشاهده می کنیم ، سپس واگرایی. bonus ما یک پاداش درآمد منطقه ای پیدا می کنیم که توسط عوامل سرمایه انسانی توضیح داده نشده است. ► واگرایی با افزایش بازگشت به تراکم در شمال توضیح داده می شود. ► بازگشت به تراکم در شمال با گسترش صنعت ICT مرتبط است