محمد حسین امین ابراهیم آبادی

در این مقاله با استفاده از یک چارچوب حسابداری رشد برای دوره ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۰ ، این کل بازده عامل هونگ کنگ و هزینه واحد کار بیست صنعت طبقه بندی شده در سه بخش اقتصادی کالاهای قابل معامله ، خدمات قابل معامله و خدمات غیر قابل تجارت را برآورد می کند. نتایج نشان می دهد که کل بهره وری عامل هنگ کنگ در دهه ۱۹۹۰ کاهش یافته است. رقابت پذیری سه بخش کالاهای قابل معامله ، خدمات قابل معامله و خدمات غیر قابل تجارت افزایش یافته است ، به ترتیب در دو دهه گذشته بدون تغییر مانده و کاهش یافته است. توصیه سیاست برای هنگ کنگ هدف از استراتژی عرضه محور به منظور گسترش پایه های اقتصادی است.