افزایش استفاده از ساختمانهای چوبی چند طبقه به طور بالقوه می تواند کاهش قابل توجهی در تأثیر محیط زیست چرخه زندگی یک ساختمان ایجاد کند. با این وجود ، با افزایش فزاینده ساختمانهای چوبی ، چالش حفظ عملکرد مشابه مورد انتظار مستقل از ارتفاع است. ساختمانهای بلند بویژه در معرض فشارهای باد شدید همراه با بارانهای بادی قرار دارند. علاوه بر این ، ساختمان های بلند به زمان ساخت طولانی تر احتیاج دارند که عناصر سازه بخصوص در معرض رطوبت قرار دارند. علاوه بر این ، امکانات بازرسی ، نگهداری و تعمیر در مقایسه با ساختمانهای کم ارتفاع محدود است.
این کار یک روش ارزیابی چرخه عمر پارامتری (LCA) برای ارزیابی پیامدهای (انتشار گازهای گلخانه ای (GHG)) ناشی از آسیب رطوبت احتمالی یک واقعه خرابی (در نظر گرفته شده به عنوان قالب و رشد پوسیدگی) در سازه های دیواری با تهویه معمولی ایجاد می کند. چهار کشور: آلمان (DE) ، فرانسه (FR) ، نروژ (NO) و سوئد (SE). عملکرد محیطی در طول چرخه عمر ساخت دیوار مطابق با سیستم مدولار مراحل چرخه زندگی مطابق با استاندارد EN 15978 ارزیابی می شود. پتانسیل گرمایش جهانی (GWP) به عنوان یک پروکسی برای تأثیر محیط زیست استفاده می شود. میانگین اظهارات محصول زیست محیطی خاص محصول (EPD) به عنوان منبع اصلی داده ها در محاسبه انتشار GHG استفاده می شود. سه پارامتر؛ i) تعداد پنجره ها ، ii) میزان خسارت در ناحیه پنجره و iii) تعداد لایه های آسیب دیده. برای ارزیابی خطر احتمالی انتشار GHG از آسیب رطوبت اطراف اتصالات پنجره استفاده می شود. برای ارزیابی قالب و پوسیدگی از روش طراحی مبتنی بر احتمال نیز استفاده شده است. کل نتایج انتشار GHG از سناریوهای مختلف در نظر گرفته شده در این مطالعه و میزان تأثیر محیطی مربوط به آسیب احتمالی ارائه شده است.