تراز پایداری در روند ساخت و ساز می تواند از طریق فرآیند انتخاب مواد با تأثیر کم بر محیط و سلامت انسان حاصل شود. امروزه ، مواد بیوکامپوزیت مورد بررسی و توسعه قرار می گیرند تا هیچ کدام جایگزین شوند و مواد سازگار با محیط زیست کمتر در صنعت ساخت و ساز استفاده می شود و منجر به ظهور نسل بعدی مصالح ساختمانی پایدار و سبز می شود. در این مقاله سعی شده است تا الگویی از بیوکمپوزیت زیستی کاملاً ترکیبی مبتنی بر ارزیابی چرخه زندگی (LCA) و مقایسه آن با کامپوزیت کاملاً نفتی ، که مصالح ساختمانی معمولی هستند ، تهیه کنیم. چارچوب روش شناسی این تحقیق بر اساس ISO 14040 و ۱۴۰۴۴ تعیین شده است. همچنین ، ReCiPe به عنوان روش رایج در نرم افزار SimaPro برای ارزیابی و مقایسه ارزیابی اثرات LC (LCIA) انتخاب شده است. این تحقیق تأثیر منفی این نوع مصالح ساختمانی را با ارائه نمرات واحد از سه سنج شامل سلامت انسان ، اکوسیستم و منابع برجسته می کند. مشاهده شده است که جایگزین کردن زیست کامپوزیت با کامپوزیت کاملاً مبتنی بر نفت ، منجر به کاهش حدود ۳۰٪ در نتیجه نمره واحد شده است. اهمیت این تحقیق به اطلاعات داوری مهم در مورد سیاست گذاران و تولید کنندگان آینده در مرحله تجاری سازی این زیست بوم های جدید به عنوان مصالح ساختمانی پایدار و سبز مربوط می شود.