در سال ۲۰۱۷ ، مالیات زیست محیطی برای انتشار CO2 ، PM ، NOx و SO2 در شیلی اعمال شد تا اثرات منفی زیست محیطی سوخت های فسیلی سوخته شده در منابع صنعتی و حرارتی با قدرت حرارتی بیشتر از یا برابر ۵۰ مگاوات را کاهش دهد. در این زمینه ، مطالعه حاضر یک مدل بهینه سازی اقتصادی ایجاد می کند تا بتواند چگونگی تغییر سناریوهای مختلف مالیاتی در رفتار منابع صنعتی تنظیم شده را با توجه به گزینه های جایگزین لازم برای به حداقل رساندن هزینه های آنها (پرداخت مالیات ، تغییر سوخت و یا نصب فن آوری های کاهش) اصلاح کند. نتایج اصلی نشان می دهد که ، تحت سناریوی مالیاتی فعلی ، انتشار CO2 ، PM و SO2 به ترتیب ۱۱٪ ، ۴۸٪ و ۴۹٪ کاهش می یابد ، در حالی که انتشار NOX 5٪ افزایش می یابد. با افزایش مالیات به تمام منابع صنعتی بدون در نظر گرفتن توان حرارتی ، میزان انتشار CO2 ، PM و SO2 به ترتیب ۱۴٪ ، ۹۸٪ و ۶۶٪ کاهش می یابد ، در حالی که انتشار NOX 7.1٪ افزایش می یابد. سرانجام ، مشخص شده است که اصلاح نرخ مالیات یک آلاینده منفرد ضمن حفظ بقیه نرخ ثابت ، تاثیر کمی بر سایر انتشار آلاینده ها می گذارد.
در سال ۲۰۱۷ ، مالیات زیست محیطی برای انتشار CO2 ، PM ، NOx و SO2 در شیلی اعمال شد تا اثرات منفی زیست محیطی سوخت های فسیلی سوخته شده در منابع صنعتی و حرارتی با قدرت حرارتی بیشتر از یا برابر ۵۰ مگاوات را کاهش دهد. در این زمینه ، مطالعه حاضر یک مدل بهینه سازی اقتصادی ایجاد می کند تا بتواند چگونگی تغییر سناریوهای مختلف مالیاتی در رفتار منابع صنعتی تنظیم شده را با توجه به گزینه های جایگزین لازم برای به حداقل رساندن هزینه های آنها (پرداخت مالیات ، تغییر سوخت و یا نصب فن آوری های کاهش) اصلاح کند. نتایج اصلی نشان می دهد که ، تحت سناریوی مالیاتی فعلی ، انتشار CO2 ، PM و SO2 به ترتیب ۱۱٪ ، ۴۸٪ و ۴۹٪ کاهش می یابد ، در حالی که انتشار NOX 5٪ افزایش می یابد. با افزایش مالیات به تمام منابع صنعتی بدون در نظر گرفتن توان حرارتی ، میزان انتشار CO2 ، PM و SO2 به ترتیب ۱۴٪ ، ۹۸٪ و ۶۶٪ کاهش می یابد ، در حالی که انتشار NOX 7.1٪ افزایش می یابد. سرانجام ، مشخص شده است که اصلاح نرخ مالیات یک آلاینده منفرد ضمن حفظ بقیه نرخ ثابت ، تاثیر کمی بر سایر انتشار آلاینده ها می گذارد.