محمد حسین امین ابراهیم آبادی

این مطالعه دو سیستم دلتای مهم سواحل شمال شرقی هند را پوشش می دهد. دلتا بنگال و ماهانادی که حدود ۱٫۲۵ میلیون نفر را پشتیبانی می کنند. تغییرات در تولید ماهی بالقوه ماهیان دریایی و شرایط اقتصادی و اجتماعی برای این دو دلتنگی تحت تغییرات بلند مدت در شرایط محیطی (دمای سطح دریا و تولید اولیه) تا پایان قرن ۲۱ مدل شد. نتایج ما نشان می دهد که افزایش دما (۴ درجه سانتیگراد) تأثیر منفی بر بهره وری شیلات دارد ، که پیش بینی می شد ۵٪ کاهش یابد. در سطح گونه ها ، اردک بمبئی ، ماهی خال مخالی هند و نخ ریسی بره روند افزایشی در زیست توده صیدهای بالقوه تحت سناریوی صید پایدار نشان دادند. با این حال ، تحت مشاغل معمول و سناریوهای بیش از حد ماهیگیری ، نتایج ما حاکی از کاهش صید برای هر دو کشور است. از طرف دیگر ، ماهی ماهی خال مخالی ، ساردین هندی هند و ماهیگیری hilsa کاهش پیش بینی شده در صید بالقوه را نیز برای سناریوی صید پایدار نشان دادند. پیش بینی می شود که مدلهای اقتصادی و اقتصادی حتی تا بهترین سناریو مدیریت ، تا سال ۲۰۵۰ تا ۰٫۶۷٪ (با ۰٫۸ میلیارد دلار) در مصرف افزایش یابد. پیش بینی می شود تولید ناخالص داخلی سرانه تا سال ۲۰۵۰ با ۱٫۷ میلیارد دلار ضرر مواجه باشد. از بین رفتن شیلات کم هزینه می تواند بر جمعیت فقیر ساحلی تأثیر منفی بگذارد ، زیرا آنها به عنوان منبع پروتئین به این شیلات وابسته هستند. با این وجود ، استراتژی های سازگاری تمایل به همبستگی منفی با فقر و عدم امنیت غذایی دارند که برای مؤثر ساختن تلاش های خاص بخش باید به طور جداگانه مورد بررسی قرار گیرد. این کار می تواند به عنوان الگوی پایه ای برای محققان آینده و سیاست گذاران برای کشف گزینه های بالقوه مدیریت پایدار برای مناطق مورد مطالعه در نظر گرفته شود.