محمد حسین امین ابراهیم آبادی

از آنجا که ارسال رسمی مشارکتهای تعیین شده ملی (NDCs) تحت چارچوب توافق نامه پاریس ، مجموعه ای از مطالعات سعی شده با استفاده از مدل های اقتصاد انرژی در مقیاس بزرگ ، چه در سطح ملی و جهانی ، اثرات انرژی و اقتصادی بر NDC ها را ارزیابی کنند. این مقاله با ترکیب مجموعه ای از مدل های سطح کشور غنی از فناوری برای اقتصادهای بزرگ با یک مدل جهانی CGE در سراسر اقتصاد ، یک رویکرد جدید را برای تعیین کمیت اثرات سیاست NDC ارائه می دهد. این متدولوژی ، اعتبار سناریوهای مبتنی بر مدل جهانی را ، با تکمیل آن با بازنمایی دقیق اولویت های سیاست در سطح کشور و ناهمگونی های ساختاری ، که توسط مدل های سطح ملی گرفته شده است ، افزایش می دهد. همچنین ، قوام بین برنامه های سیاست ملی کوتاه مدت و میان مدت با اهداف بلند مدت جهانی آب و هوا را بهبود می بخشد. نتایج نشان می دهد که بهبود بهره وری انرژی و افزایش نفوذ منابع آب نقش اصلی در کاهش انتشار ناشی از NDC است. نقش گزینه های کاهش انتشار ، بسته به اهداف اجتماعی اقتصادی اقتصادی ملی ، وقف منابع انرژی و جاه طلبی سیاست های اقلیمی ، براساس کشور متفاوت است. تعهدات پاریس با رشد اقتصادی قوی هم در اقتصادهای توسعه یافته و هم در حال ظهور مطابقت دارد. NDC ها منجر به اقتصاد پرتحرک تر ناشی از گسترش RES می شوند ، در حالی که تولید کنندگان عمده انرژی پاک (اتحادیه اروپا ، چین) پتانسیل بهبود تراز تجاری خود را دارند.