برنامه ریزی حفاظت سیستماتیک (SCP) یک رویکرد گسترده است که برای توسعه شبکه های مناطق حفاظت شده استفاده می شود. یک گام مهم در فرآیند SCP تعیین اهداف حفاظت از ویژگی های تنوع زیستی است (اهداف صریح که کمترین مقدار هر یک از ویژگی های تنوع زیستی را که باید توسط مناطق محافظت شده پوشش داده شود) تعیین کنند. هنگامی که ویژگی های تنوع زیستی زیستگاه های مختلفی در منطقه برنامه ریزی اتفاق می افتند ، یک رویکرد مربوطه ، بر اساس روابط گونه ها و منطقه (SAR) ، اهداف را تعیین می کند تا حداکثر نمایندگی تنوع زیستی را در هر نوع زیستگاه به حداکثر برساند. در حالی که بسیاری از فرمولاسیون های SAR وجود دارد ، برنامه های آنها همچنان تحت تأثیر ورود به سیستم مدل قدرت قانون قرار دارند. با این حال ، ویژگی های خاص مرتبط با زیستگاه و طبقه بندی مستند در شکل SAR سوال از اثربخشی مدل همه جا حاضر در متناسب سازی داده ها در مقایسه با دیگران است. در اینجا ، با استفاده از ۱۳ فرم عملکردی SAR ، ما بررسی می کنیم که آیا عدم قطعیت SAR مربوط به زیستگاه در کل فرایند برنامه ریزی حفاظت از محیط زیست تبلیغ می شود و منجر به هر دو هدف حفاظت واگرا و راه حل های حفاظت از شش زیستگاه در دریای مدیترانه می شود. نتایج عدم اطمینان در انتخاب مدل در میان زیستگاه ها را نشان می دهد ، که منجر به اهداف مختلف زیستگاه SAR می شود. محدود کردن یک ابزار برنامه ریزی حفاظت سیستمیک (Marxan) با این اهداف ، مجموعه های متضاد از مناطق دارای اولویت را برای سناریوی مختلف SAR فراهم می کند. مطالعه ما نشان داد که مهار به یک مدل SAR خاص در تناسب همه داده های SAR نامناسب است ، و در نتیجه اهداف حفظی را که بطور قابل توجهی از استنتاج SAR مبتنی بر داده است ، واگذار می کند. مهمتر از همه ، شبکه های ذخیره مربوطه ناکارآمد هستند یا برای محافظت از زیستگاه ها زیاده روی می کنند و منجر به هدر رفت منابع کمیاب حفاظت می شوند که باید مورد استفاده اندک قرار گیرند. بنابراین ، ما پیشنهاد می کنیم مدل های مختلف SAR را ارزیابی کرده و در صورت لزوم انجام استنتاج چند مدل به منظور ارائه اهداف حفاظت از زیستگاه قوی.