محمد حسین امین ابراهیم آبادی

Hydropower منبع اصلی تولید انرژی تجدیدپذیر است و بیش از ۱۶٪ کل تولید برق در سراسر جهان را به خود اختصاص داده است. با این حال ، سرمایه گذاری های انرژی آبی در معرض خطر هیدرولوژیکی هستند که در دهه های گذشته به دلیل تغییر آب و هوا و تغییرات شدید آب و هوا افزایش یافته است. علاوه بر این ، مقررات طولانی مدت قراردادهای متعارف انرژی نیازمند آن است که تولید کنندگان انرژی بدون در نظر گرفتن سناریوی هیدرولوژیک ، مقدار مشخصی از انرژی را تأمین کنند ، که ممکن است آنها را به صورت پیش فرض در قراردادهای انرژی خود سوق دهد. در این مقاله ، طراحی جدیدی از قراردادهای انرژی ارائه شده است به گونه ای که تولیدکنندگان نیروگاه برق مجاز به فروش بخشی از انرژی خود برای هر در دسترس بودن آب هستند. با افزودن این انعطاف پذیری ، قوانین پیمانکاری می توانند از نزدیک عملکرد فیزیکی سیستم را تقلید کنند ، جایی که بسته به در دسترس بودن آب ، می توان منابع انرژی بین نیروگاه های حرارتی و حرارتی بهینه تبدیل شد و خطر هیدرولوژیکی کاهش می یابد. ما اثربخشی این طراحی پیمانکار جدید را در سیستم برق برزیل ، که به دلیل خشکسالی طولانی مدت بین سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ با یک بحران شدید برق روبرو بودیم ، آزمایش می کنیم. کل هزینه سیستم