اهمیت قوم شناسی
در طی چند دهه گذشته علاقه زیادی به مطالعه گیاهان دارویی با استفاده سنتی از آنها و تحقیقات دارویی مرتبط با آنها در سراسر جهان وجود داشته است. در این مقاله تعداد گیاهان دارویی قومی مورد استفاده مردم قبیله مالالی در یک منطقه غیر قابل کشف و غنی از تنوع زیستی غاتس شرقی در جنوب هند قرار گرفته است.
هدف مطالعه
هدف از این مطالعه جمع آوری و شناسایی گیاهان مورد استفاده در داروهای درمانی توسط افراد محلی و شفابخش های سنتی حرفه ای با تجزیه و تحلیل کمی است.
مواد و روش ها
در طول ماههای ژانویه تا دسامبر سال ۲۰۱۴ ، یک بررسی از نظر مردم شناسی در میان قبایل مالالی در چهار روستای منطقه پالامالایی در غاتس شرقی انجام شد. اطلاعات از طریق مصاحبه های چهره به چهره باز و نیمه ساختار یافته با افراد آگاه محلی و شفابخش های سنتی حرفه ای بدست آمد. تجزیه و تحلیل آماری ، ارزش استفاده ، ارزش استفاده خانواده ، ضریب اجماع آگاهان ، سطح وفاداری ، فراوانی استناد ، استناد به فراوانی نسبی و نسبت موافقتنامه آگاهان برای مطالعه کمی داده های قومی محاسبه شد.
نتایج
درمجموع ۱۱۸ گونه گیاهی متعلق به ۹۵ جنس و ۵۵ خانواده تحت سلطه خانواده هایی مانند Leguminosae ، Asteraceae و Lamiaceae با اطلاعات دقیق در مورد قطعات مورد استفاده ، روش تهیه ، نحوه اداره و بیماری های تحت درمان قرار گرفتند. برگها بیشتر از قسمت های گیاهی استفاده می شدند و از ترکیبات های گیاهی که بیشتر استفاده می شدند جوشانده و رب بودند. مورینگا oleifera لام. گزارش شده توسط کلیه آگاهان مصاحبه شده و بالاترین میزان اشعه ماوراء بنفش ۳٫۹ با ۷۸ گزارش استفاده به دلیل داروهای متنوع دارویی آن است.
نتیجه
پژوهش حاضر نیاز به اهمیت در مستندسازی دانش سنتی مردم جنگل نشین را نشان داد. در نتیجه مطالعه Abutilon indum (L.) Sweet.، Andrographis echioides (Lf) Nees.، Bacopa monnieri (L.) Wettst.، Canarium rreptum Roxb.، Centella asiatica (L.) Urban.، Senna auriculata ( ل.) رکسب. و Tribulus terrestris (L.) برای مطالعات بیشتر اتنوفارکولوژیک توصیه شد زیرا این گیاهان با مقادیر بالای اشعه ماوراء بنفش ، IAR ، RFC و FL ثبت شد.