محمد حسین امین ابراهیم آبادی

تقویت پایداری در برنامه های طراحی ساختمان باید دغدغه اصلی معلمان باشد. این تحقیق فرصتهایی را برای تقویت یادگیری برای پایداری در یک دانشکده طراحی استودیو مشخص می کند. استودیوی طراحی وسیله اصلی آموزش معماران در اروپا است ، با این حال ، ادغام رویکردهای جامع و انتقادی برای پایداری اغلب مورد غفلت قرار می گیرد. این تحقیق رویکرد کیفی را اتخاذ کرده است که در آن یک برنامه معماری پیشرو قسمت RIBA Part 2 در انگلستان به عنوان یک مطالعه موردی انتخاب شده است. تعامل طولانی مدت ، موانع اساسی در زمینه آموزش و فرصت های ادغام پایداری را نشان داد. این تحقیق طی دو سال انجام شد و نمونه گیری از دو گروه متوالی دانشجویان بود. داده ها از طریق مصاحبه با کارکنان و دانشجویان ، مشاهدات شیوه های تدریس و تجزیه و تحلیل اسناد دوره جمع آوری شد. یافته ها نشان می دهد که گرچه دانشجویان انگیزه پایداری را نشان می دهند ، اما ارزشهای ضمنی معماری رویکردهای جامع برای پایداری را تضعیف می کند. با این حال ، استودیو فرصت هایی برای غلبه بر این موانع از جمله: پایدار نگه داشتن جریان در تکالیف ، ارائه کرد. پذیرش آموزش های مهم؛ یادگیری مبتنی بر تجربیات موجود؛ و تمرکز روی فرآیند طراحی است. این پژوهش برای کلیه دانشکده های آموزشی تحت رهبری طراحی دارای اهمیت است. این برنامه توصیه های قابل انتقال را به طلاب طراحی می دهد و همچنین بینش هایی را برای حرفه گسترده تر برای تقویت عمل پایدار ارائه می دهد.