زمینه
اختلال عصبی عملکردی (FND) یک اختلال گریزان است که با علائم عصبی غیر قابل توضیح در کنار پردازش شناختی ناهنجار و تأثیر منفی ، که اغلب با واکنش آمیگدال همراه است ، مشخص می شود.
مواد و روش ها
ما تأثیر شرط منفی بر عملکرد شناختی و واکنش آمیگدال را در ۲۵ بیمار FND و ۲۰ داوطلب سالم بررسی کردیم. شرکت کنندگان برای اولین بار به محرک زوج با اطلاعات عاطفی منفی یا خنثی (CS + / CS -) شرط شدند. در طی MRI عملکردی ، افراد سپس برای جلوگیری از ضررهای پولی در زمینه محرکهای پیش شرط شده ، یک کار یادگیری مشارکتی را انجام دادند. ما انتظار داشتیم که بیماران FND در یادگیری بهتر باشند تا هنگام مواجهه با محرکهای منفی (افزایش اجتناب از آسیب) ، از تلف شدن جلوگیری کنند. حالت FMRI در حالت استراحت چند اکو نیز از همان افراد جمع آوری و از یک روش قوی برای جلوگیری از حرکت و مصنوعات فیزیولوژیکی استفاده شده است.
نتایج
افراد FND نسبت به HV نسبت به CS منفی حساس تر بودند ، که توسط یک مدل یادگیری تقویت نشان داده شد. بر خلاف انتظار ، بیماران FND به طور کلی برای جلوگیری از ضرر و زیان در هر دو زمینه (CS + / CS -) دچار اختلال بیشتری در یادگیری شدند ، و همچنان در انتخاب گزینه ای که منجر به نتیجه منفی شده توسط هر دو تحلیل رفتاری و محاسباتی ، اختلال نشان داد. بیماران FND آمیگدال افزایش یافته اما پاسخ قشر پشت جلوی پشتی را هنگامی که بازخورد منفی دریافت کردند کاهش داد. بیماران همچنین ارتباط عملکردی حالت استراحت بین این دو منطقه را افزایش داده بودند.
نتیجه گیری
بیماران FND یادگیری اجتناب ابزاری را مختل کرده بودند ، یافته هایی که مشاهدات قبلی به موازات اختلال در عملکرد و نتیجه را مختل می کرد. بیماران FND بیشتر حساسیت رفتاری و عصبی را نسبت به اطلاعات منفی نشان می دهند. با این حال ، این به بهبود یادگیری اجتناب تبدیل نشده است. با هم ، یافته های ما از تئوری جلوگیری از آسیب در FND پشتیبانی نمی کند. ما یک مکانیسم بالقوه را برجسته می کنیم که به موجب آن زمینه های منفی با رفتارهای سازگارانه در این اختلال تحت بررسی تداخل می کنند.