این مقاله با در نظر گرفتن دو منبع تمرینی اولیه ، مدلی را برای ارزیابی گزینه های سهام اجرایی تهیه می کند: ورزش اجباری به دلیل گردش مالی اجرایی و ورزش داوطلبانه به دلیل ملاحظات شخصی. من با استفاده از داده های مربوط به ۴۰۰۰ مدیر آمریکا ، مدل های ضریب خطر جداگانه را برای هر دو منبع تمرینی اولیه تخمین می زنم. در مرحله دوم ، من هر دو مدل ورزش خطرناک شرطی را برای ارزیابی یک ESO نماینده در یک شبیه سازی مونت کارلو ترکیب می کنم. تجزیه و تحلیل تأثیر ارزیابی شخصی هر منبع تمرینی اولیه نشان می دهد که تمرینات ناشی از گردش مالی بیشترین تخفیف ارزش گذاری ESO ها را به گزینه های معاملاتی در بازار می دهد. این نتیجه مهم است زیرا بیشتر ادبیات فعلی در مورد ESO صرفاً روی تمرینات داوطلبانه متمرکز است. علاوه بر این ، من می دانم که رویکرد ارزیابی ارزش متداول پیشنهاد شده توسط هیئت استاندارد حسابداری مالی (FASB) به طور مداوم ارزش ESO را دست کم می گیرد.