محمد حسین امین ابراهیم آبادی

بحث فعلی در مورد منظر فرهنگی بر یک تعریف فراگیر متمرکز است. این شیوه های تقویت فعال و ابزار برنامه ریزی محلی را پیشنهاد می کند که به مطالعه مؤلفه های ادراکی منظره و مقادیر بصری نیز اختصاص دارد. با این حال ، نشانه های فعلی محدود به تعریف تصاویر روز سایت ها هستند و براساس تحقیقات مربوط به تصاویر شبانه مربوطه نیستند. این قانون و توصیه های لازم در زمینه الزامات عملکرد تأمین روشنایی ، مربوط به روشنایی خیابان و شهر ، هیچ گونه علامتی در مورد زمینه های سرزمینی یا اماکن گسترده میراث ارائه نمی دهد. این مقاله به تجزیه و تحلیل انتقادی از وضعیت روشنایی بافت های مختلف سرزمینی ، مکان های میراث گسترده ، به ویژه با اشاره به متن ایتالیایی می پردازد. وضع موجود از طریق یک تحلیل کیفی ، بر اساس مقایسه ای بین تصاویر روز و شب ، و تجزیه و تحلیل کمی ، که از طریق یک کارزار سنجش در مطالعات موردی نماینده از زمینه سرزمینی مکرر تهیه شده ، مورد بررسی قرار گرفته است. در بیشتر موارد ، فقدان یک استراتژی خاص طراحی روشنایی ، با هدف تعریف یک درک مناسب شبانه از منظر فرهنگی ، از داده های جمع آوری شده پدید آمده است. هدف از این کار تأکید بر اهمیت مطالعه تصاویر شبانه و نشان دادن امکان توسعه یک روش تجزیه و تحلیل و طراحی برای این متن ها است. این رویکرد باید مبتنی بر یک منظومه سیستمی باشد که باید اجازه دهد نه تنها بناهای تکی بی ارزش شوند ، بلکه مکانها و مناظر دیگری که از یک منظر مورفولوژیکی و فرهنگی یک قلمرو را توصیف می کنند نیز فراهم می شود.