محمد حسین امین ابراهیم آبادی

دیپلماسی علم و فناوری یک زمینه بسیار گسترده در زمینه امور بین الملل است اما تحقیقات علمی در این مورد نسبتاً کم می باشد. (فنریچ ، ۲۰۱۵) دیپلماسی تعاریف متعددی دارد بسیاری از تعاریف به عنوان چالش های قرن بیست و یکم از تغییرات آب و هوایی و امنیت غذایی تا کاهش فقر و انرژی هسته ای و سایر موارد را در برمی گیرد. هیچ کشوری نمی تواند بدون به کارگیری ابزارها و تکنیک های این علم که با سیاست خارجی انطباق دارد به دنیال افزایش علم و فناوری و پیچیدگی های فنی موجود در کشور خود باشد. دیپلماسی علم و فناوری نیازمند پیچیدگی های فنی برای ورود به دنیای علم و فناوری می باشد این پیچیدگی فنی پایه های قوی وجود دارد که به یک تجدید حرکت برای دیپلماسی علمی نیاز دارد و مسئله پیشرفت در علم و فناوری به پیشرفت در علم به مدت طولانی متکی است جریانهای بین المللی مردم و ایده ها و گسترش علم نزدیک به ۶۰ سال در حال فعالیت می باشد. دیپلماسی علم و فناوری به تاریخچه ای قبل از دولت انگلیس برمی گردد نخست وزیر امور خارجه آن کشور امور در طول جنگ سرد سازمان های علمی مهم بودند کانالی برای بحث غیر رسمی هسته ای و مسائل بین ایالات متحده و آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی به موضوع علم ارائه میدهد. و همچنین کانالی جایگزین به منظور تعامل با کشورهایی همچون ایران، عربستان سعودی و پاکستان می باشد. (هینز و سوسیتی ، ۲۰۱۰)