هدف
هدف از این مطالعه توصیف میزان رضایت از دلسوزی ، خستگی دلسوزی و رضایت شغلی در پرستاران کودکان در ایالات متحده و تعیین رابطه بین این سازه ها است.
طراحی و روشها
به کلیه اعضاء انجمن پرستاران کودکان دعوت نامه الکترونیکی برای شرکت اعزام شد و کسانی که رضایت دادند سه اقدامات دریافت کردند. پرسشنامه دموگرافیک ، پرسشنامه رضایت شغلی (JSS) و معیار کیفیت زندگی حرفه ای (ProQOL).
نتایج
سیصد و هجده (۱۰٫۶٪) از اعضای انجمن پرستاران کودکان در این مطالعه شرکت کردند: بیش از سه چهارم (۲۴۵ ، ۷۶٪) نمونه قبل از پرستاری شغل دیگری داشتند. میانگین رضایت شغلی نمونه ۱۴۹٫۸ بود (SD = 29.74) که به طور معنی داری بالاتر از میانگین گزارش شده برای پرستاران بود. تجزیه و تحلیل دو متغیره نشان داد که بین جنسیت و رضایت دلسوزی رابطه معنی داری وجود دارد ، به این ترتیب که زنان احتمالاً رضایت دلسوزی را نسبت به مردان نشان می دهند (۱٫۹۶۷ = t ، ۰۵/۰ = p ، ۲۹۸ = df). هیچ رابطه مهم دیگری یافت نشد.
نتیجه گیری
اکثر پرستاران از رضایت شفقت و رضایت شغلی بالایی برخوردار بودند. علاوه بر این ، جنسیت زن با سطح بالاتری از رضایت دلسوزی همراه بود.
پیامدهای تمرین
این مطالعه حاضر از پرستاران شغل دوم (۲۴۵ نفر ، ۸/۷۶٪) پاسخ بسیار بالایی داشت و در کل ، نمونه سطح رضایت دلسوزی بالاتری داشت. این امکان وجود دارد که پرستاران شغل دوم به نوعی مجهزتر باشند که به آنها کمک می کند تا در پاسخ های منفی مراقبت به عنوان یک پرستار اطفال واسطه گری کنند و تحقیقات آینده باید این موضوع را کشف کند. با توجه به هزینه های مالی قابل توجه برای مؤسسات داشتن پرستارانی که میزان رضایت شغلی کم و سطح بالایی از خستگی دلسوزی دارند ، لازم است مدیران بیمارستان برای حمایت از کارکنان زیرساخت ها را توسعه دهند.