محمد حسین امین ابراهیم آبادی

در مقاله ، یک مکانیسم پویا برای بهینه سازی بهره وری منابع در چارچوب مدل رشد اقتصادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. این تحقیق به مسئله کمبود منابع طبیعی ، امنیت تأمین انرژی و مواد و تأثیرات زیست محیطی از مصرف غیرقابل کنترل منابع می پردازد. این مدل در چارچوب نظریه ریاضی کنترل بهینه برای مشکلات با افق نامحدود ساخته شده است. عنصر اصلی مدل محدودیت های فاز در مصرف منابع است. ارزش طبیعی منابع در ساخت مدل به عنوان جریمه ای برای مصرف منابع فشرده معرفی می شود. ارزش طبیعی منابع با شاخص مصرف در عملکرد ابزار متعادل می شود. مسئله کنترل بهینه برای بهینه سازی سرمایه گذاری در سرمایه به عنوان یک عامل اصلی تولید و سرمایه گذاری در تکنولوژی برای افزایش بهره وری منابع مطرح شده است. این دو نوع سرمایه گذاری متفاوت ، ویژگی ناهمگن مسئله کنترل بهینه را ایجاد می کنند. مسیرهای ثابت بهینه که محدودیتهای فاز را برآورده می کنند ، در اصل حداکثر پونتریاژین در مدل ساخته می شوند. نشان داده شده است که تحت شرایط خاص برای پارامترها ، مدل مسیرهای با روند رو به رشد تولید را به حالتهای پایدار نزدیک می کند. ساختاری از تثبیت کننده های غیرخطی برای طراحی مکانیسم بازخورد منتهی سیستم اقتصادی در مسیر مسیرهای رشد پایدار به حالتهای پایدار پیشنهاد شده است. الگوریتم های عددی برای ساختن سطوح متعادل سرمایه گذاری در سرمایه و فناوری بهره وری منابع و رسیدن به مسیرهای رشد پایدار شرح داده شده است.