در این مقاله استدلال می شود که مسئولیت محدود صاحب کنترل می تواند به یک تنظیم کننده در اصلاح موارد بیرونی که یک شرکت تحمیل کرده ، کمک کند. این امر حاکی از آن است که مسئولیت محدود ، یک مالک کنترل کننده را از برخورد با یک سرمایه گذار خارجی منع نمی کند و با محدود کردن مجموعه ای از قراردادهای مالی که به صورت خصوصی امکان پذیر است ، شفافیت تجارت را افزایش می دهد و به یک تنظیم کننده بی اطلاع اجازه می دهد تا اطلاعات شخصی را که برای القای کارآیی لازم است ، کسب کند. همچنین تنوع مقررات سازمانی و ساختار سرمایه مشاهده شده در عمل را پیش بینی می کند.