در این مقاله به بررسی تأثیر طولی از ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۷ برنامه های بهبود مستمر و شیوه های تهاجمی سرمایه در گردش بر گردش مالی وصول مطالبات ، گردش موجودی ، روزهای قابل پرداخت و چرخه تبدیل نقدی می پردازیم. ما از لحاظ آماری تغییر و تحولات چشمگیری را در وسایل و مبالغ در نظر می گیریم که این متغیرها با مدیریت مالی سختگیرانه تر و ریسک پذیری کمتری در اعتبار تجارت دارند. نتایج بدست آمده قویترین در صنعت حمل و نقل و ارتباطات و ضعیف ترین در خدمات مالی است. این معیارها با تأثیر ارزشگذاری سهام و بهبود سودآوری همراه با بازده سرمایه سرمایه گذاری همراه است.