هیئت مدیره بین المللی استاندارد حسابداری (IASB) و هیئت مدیره استاندارد حسابداری مالی (FASB) به عنوان پاسخی به انتقادات وارده به ضررها ، مجدداً برای طراحی مجدد استانداردهای حسابداری به سمت الگوی ضرر اعتباری مورد انتظار طراحی شدند. هدف پیش بینی شناسایی ضرر با اجتناب از مسائل تجربه شده به ویژه در جریان بحران مالی ۲۰۰۷-۲۰۰۹ بود. IASB و FASB از تلاش مشترک اولیه برای یک راه حل منحصر به فرد در مورد اصول مشترک توافق کردند ، اما سپس دو استاندارد جداگانه صادر کردند. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی شماره ۹ IASB (IFRS 9) ، که در سال ۲۰۱۴ صادر شده است ، به طبقه بندی سه سطحی متکی است ، جایی که ضررهای اعتباری یک ساله یا عمر را محاسبه می کند. در مقابل ، به روزرسانی استاندارد حسابداری از دست دادن اعتبار فعلی (CECL) فعلی FASB (موضوع ۳۲۶: ضرر اعتباری) به عنوان یک قاعده کلی از منظر طول عمر پیروی می کند. IFRS 9 و CECL به طور جداگانه در بخش های ۱٫۲ و ۱٫۳ معرفی می شوند تا به شباهت ها و تفاوت های آنها اشاره کنند. سپس تمرکز روی پیوندی است که برآوردهای از دست رفته اعتبار مورد نیاز و سرمایه مورد نیاز را به تفصیل در بخش ۱٫۴ متصل می کند. به عنوان آخرین مرحله ، یک مرور کلی در بخش ۱٫۵ به عنوان راهنمایی برای خواننده ای که مایل است از کلیات سفر مدل سازی و اعتبارسنجی ضرر اعتباری مورد انتظار خود را بدست آورد ، ارائه شده است.