محمد حسین امین ابراهیم آبادی

دانه های کم مصرف ، ارزن ، گندم سیاه و جو برای امنیت غذایی و تغذیه به ویژه برای مردم مناطق مرتفع و کوهستانی نپال بسیار مهم است. ویژگی هایی مانند مقاومت در برابر آب و هوا و فناوری ذخیره سازی آسان سنتی بدون هیچ گونه آسیب میکروبی باعث شده است تا این دانه ها هوشمند شوند. در دسترس بودن تحقیقات کافی در مورد جنبه ایمنی مواد غذایی و تغذیه ، ترویج کشاورزی بهتر و مصرف این غلات با ارزش بالا در حداقل سطح است. نقش آنها در دستیابی به امنیت غذایی به اندازه کافی مشخص و درک نشده است. آنها در سیاست ها و برنامه های غذایی و تغذیه ای از نپال مشخص نیست ، بنابراین هنوز هم پاک کردن مضرات و اسطوره های منفی در مورد این غلات دشوار است به عنوان رژیم غذایی افراد فقیر ، کانانا ، * رژیم ناخالص (به ویژه برای ارزن). محققان نشان داده اند که شیوع کمبود تغذیه در کوه ها و تپه های بلند نپال بیشتر است. این مناطق برای کمربند زراعی غلات با ارزش بالا شناخته شده است. با این حال ، کاهش روند کشت این دانه ها باعث تغییر در مصرف برنج می شود که یکی از دلایل اصلی کمبود تغذیه و کمبود ریز مغذی ها در بین مردم است. انگیزه کم برای کشت دانه سنتی ، تغییر عادات غذایی و عدم آگاهی از ارزش غذایی یا فرآوری آن نیز از عوامل موثر در استفاده کم از این غلات است. اولویت بندی این دانه ها به عنوان غذای هوشمند در سیاست ملی نه تنها امنیت غذایی و تغذیه را تقویت می کند بلکه وسیله ای برای تولید درآمد ، تعادل در تنوع زیستی و افزایش اکو گردشگری نیز خواهد بود.