محمد حسین امین ابراهیم آبادی

ریسک موضوعی است که از زمان دست کم انتشار آثار بک (۱۹۸۶) در مورد “جامعه خطر” از سوی متخصصان سازمانها و دانشگاهیان مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. بک در زیر سایه ذوب هسته ای تکنوبیل نوشت که روشن کرد که ما در معرض خطراتی هستیم که لزوما نمی توانیم آنها را بفهمیم ، اما بلافاصله بعد از تحقق آنها تحت تأثیر قرار می گیرند. بحران مالی ۲۰۰۷/۸ ریسک عظیمی را که صنعت مالی نمایندگی می کند و مقررات با هدف کنترل این خطرات ، مورد توجه گسترده تری قرار داده است. اصلی در تجارت بانکی الزام مقابله با ریسک ذاتی در هر مشاغل ، تهیه ابزارهایی برای مدیریت پیامدهای ریسک ، بلکه تجارت این ابزارها است. علاوه بر این برای مدیریت ریسک ، طبق قانون یا مقررات نظیر استانداردهای حسابداری مالی ، هدف از تنظیم بانکی نیز مدیریت ریسکهای اضافه شده ذاتی ناشی از تجمیع ریسک ، یعنی آن دسته از ریسکهایی است که توسط مدیریت ریسک مالی ایجاد می شود. با عمل تجارت ریسک با توجه به اهمیت بی حد و حصر ریسک و مدیریت آن ، کار فقط لازم است که فقط در مورد محتوای تنظیم ، بلکه در مورد اصطلاحات اصلی مورد استفاده در آن بحث نشده باشد. برای پرسیدن این اصطلاحات به چه معناست ، هنگام استفاده از آنها ، کدام معانی باید در نظر گرفته شود ، آنها چگونه توجه ما را به خود جلب می کنند؟ هدف این مقاله ، بررسی دقیق تر اصطلاح “ظرفیت تحمل ریسک” و استفاده از آن در تنظیم بانکی از قراردادهای بازل است.