محمد حسین امین ابراهیم آبادی

فتوولتائیک خورشیدی و باتری ها فن آوری های کلیدی برای امکان تغییر سریع سریع سیستم های برق هستند. مصرف کنندگان تجاری و صنعتی به دلیل رشد سریع تقاضای برق به ویژه در اقتصادهای نوظهور ، بازار مهمی برای این فناوری ها هستند. با این حال ، هنوز مشخص نیست که آیا فتوولتائیک و نصب باتری برای برنامه های تجاری و صنعتی در یک کشور در حال ظهور سودآور هستند. با این وجود ، ارزیابی سودآوری سرمایه گذاری در پروژه های فتوولتائیک و باتری بسیار پیچیده تر از پروژه های فتوولتائیک مستقل است و به رژیم نظارتی بستگی دارد. این رژیم ها غالباً پیچیده هستند و می توانند متناقض باشند. تاکنون تصمیم گیرندگان فاقد مدل هایی هستند که برای ارزیابی دقیق مناسب باشند و می توانند به عنوان پایه ای برای تنظیم رژیم باشند. در اینجا ، ما یک مدل بهینه سازی فنی و اقتصادی را برای پروژه های فتوولتائیک تجاری و صنعتی و پروژه های باتری ایجاد می کنیم ، که یک اعزام و طراحی سیستم را با حداکثر سود به دست می آورد. ما در مورد سه کشور آسیای جنوب شرقی (ویتنام ، تایلند و مالزی) و سه صنعت مختلف (نساجی ، کالاهای مصرفی و الکترونیک) تحقیق می کنیم. نتایج نشان می دهد که فرصتهای سرمایه گذاری سودآور در پروژه های فتوولتائیک و باتری امروزه وجود دارد ، حتی اگر باتری به طور معمول سودآوری را در مقابل پروژه های فتوولتائیک مستقل کاهش دهد. ما در مورد چگونگی کاهش ریسک های سرمایه گذاری ، ایجاد صنایع محلی و تغییر طرح های پشتیبانی موجود به سمت باتری می توانیم از استقرار باتری در جنوب شرقی آسیا پشتیبانی کرده و از این طریق به تغییرزدایی سیستم های برق در منطقه کمک کنیم.