محمد حسین امین ابراهیم آبادی

این مقاله به ناتوانی شیوه های فعلی فضایی شهری در پاسخگویی مناسب به چالش های شهرنشینی در هند اشاره می کند و شرایط موجود در این کشور را به عنوان علامت سایر کشورهای در حال توسعه نشان می دهد. مقاله این را به منطقی سازی توسعه پایدار به عنوان رشد کارآمد نسبت می دهد – که به صورت فضایی به عنوان پروژه های تکه تکه شده و خاموش انجام می شود که محیط های موجود ، منابع طبیعی و جوامع موجود را نابود و جابجایی می کند و قادر به مقابله با پیچیدگی های دارایی های موجود نیست. در این زمینه ، مقاله در مورد مقاوم سازی به عنوان یک روش و یک مفهوم توضیح می دهد که می تواند به طور مثبت و به عملکردهای فضایی در واقعیت ها و ارزش های موجود در یک زمینه خاص پاسخ مثبت دهد. این نظریه پردازی از طریق توصیف تجربیات در مورد مواردی که نویسندگان در کلکته و در کلکته هند انجام داده اند ، ارائه شده است. بخش پایانی بازتاب محدودیت ها و پتانسیل های مقاوم سازی به عنوان یک عامل برای اعمال فضایی مبتنی بر زمین و توسعه پایدار جامع است.