۱٫ معرفی
در سال ۲۰۱۶ ، سیاست تک فرزند در چین که تقریبا ۴۰ سال وجود داشته است پایان یافت. زوج های چینی بدون پرداخت جریمه یا روبرو شدن با مجازات های دیگر ، مجوز قانونی به دنیا آوردن دو فرزند را دادند. مهمتر از همه ، گفته می شود که دولت چین حتی ممکن است محدودیت هایی را در تعداد کودکانی که یک خانواده باید داشته باشند به طور کامل لغو کند (Haas، ۲۰۱۸). برخی از دانشگاهیان چینی حتی به این فکر رسیده اند که زوج هایی که دارای یک فرزند یا فرزندان هستند ، باید به عنوان “صندوق زایمان مانند فرزندان” برای پرداخت تشویق تولد به سمت رفع بحران جمعیت پرداخت کنند. (Ko، ۲۰۱۸) این سیاست جدید به زوج های چینی اجازه می دهد فرزندان خود را ترجیح دهند. پیامدهای سیاست جدید بطور کلی در مورد چین و بویژه برای برخی از صنایع آسیا کاملاً گسترده است. به عنوان مثال ، هر چه بیشتر زوج های چینی ، فرزند دوم خود را دارند ، که منجر به شکوفایی صنایع مرتبط با باروری می شود.
از آنجایی که چین سنت ارزشگذاری فرزندان را دارد ، بسیاری از خانواده ها مشتاق به دنیا آوردن نوزادان دوم یا بیشتر هستند ، اما همه آنها قادر به تصور طبیعی نیستند ، به ویژه برای کسانی که فراتر از بهترین سن تصور کردن هستند (Hinsdale، ۲۰۱۸). طبق اعلام دفتر ملی آمار چین ، میزان تولد چین در سال ۲۰۱۶ به بالاترین حد خود رسیده است (همانطور که در استاتیستا ، ۲۰۱۹ ذکر شد) ، با ۱۷٫۸۶ میلیون ثبت شده ، ۷٫۹ درصد افزایش ، که از سال ۲۰۰۰ بیشترین تعداد سالانه را داشته است (خوان ، ۲۰۱۷). سپس در سال ۲۰۱۷ ، میزان زاد و ولد به ۱۲٫۴۳ در هر ۱۰۰۰ کاهش یافته است ، که از سال ۲۰۱۶ به ۰٫۵۲ کاهش یافته است (Statista، ۲۰۱۹). اما میزان زاد و ولد سال ۲۰۱۷ هنوز بسیار بیشتر از سالهای گذشته سیاست فقط یک کودک است (شکل ۱ را ببینید). با این حال ، اطفال و متخصص زنان و زایمان به دلیل پایین بودن درآمد ، کار بسیار تحت فشار و خواستار بیماران ، تخصصهای غیرمعمول در چین هستند. همه این عوامل کمبود عظیمی از خدمات باروری و جنین شناسان در چین را تحمیل می کند (Zeng & Hesketh، ۲۰۱۶). علاوه بر این ، بیماران با مشکلات باروری به دلیل آلودگی ، ازدواجهای دیررس و فشارهای ناشی از هزینه های بالای زندگی و ساعات طولانی کار در برخی از شهرهای بزرگ چین به تدریج در حال افزایش هستند (وانگ ، ۲۰۱۸).