محمد حسین امین ابراهیم آبادی

اهداف این مطالعه بررسی روندهای مربوط به کارکنان مؤسسات رفاهی معلولیت که مراقب افراد دارای معلولیت در تایوان هستند. داده های سراسر کشور از گزارش “نیروی انسانی خدمات در موسسات رفاهی معلولیت” از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷ ، که عمدتا از وزارت آمار ، وزارت کشور ، تایوان گرفته می شوند ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده ها شامل تعداد کارگران ، نوع شغل و توزیع جنسیت کارکنان شاغل در مؤسسات رفاهی که برای معلولان غذا می دهند ، بود. ما همچنین از جمعیت معلول و کسانی که در مراقبتهای پزشکی پذیرفته شده بودند ، برای تجزیه و تحلیل بار خدمات برای هر کارمند استفاده کردیم. براساس تجزیه و تحلیل آمارهای فعلی دولت ، نتایج نشان داد که تعداد کارکنان مؤسسات معلولین از ۶۱۹۱ به ۷۸۲۰ (افزایش ۲۰٫۸٪) و نسبت زن به مرد این کارکنان از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷ از ۴٫۱۸ به ۴٫۵۱ افزایش یافته است. پرسنل آموزش (۳۳٫۳-۳۶٫۷ درصد) نسبت به سایر مقوله های شغلی سهم بالاتری از کارمندان را به خود اختصاص داده اند و هر یک از کارمندان به طور متوسط ​​۵/۶ تا ۶/۳ معلول را خدمت می کردند. دومین گروه بزرگ دستیار زندگی (۱۸٫۴-۲۰٫۵٪ ؛ ۹٫۹-۱۱٫۸) بود و مابقی پرسنل اداری (۱۴ / ۱۳- ۱۳/۱۴٪ ؛ ۹ / ۱۵-۹ / ۹) ، پرسنل پرستاری (۴ / ۸-۶ / ۷٪ ؛ ۲۴٫۹-۳۲٫۰) ، اجتماعی بودند کارگران (۶٫۲-۷٫۵؛ ؛ ۲۸٫۸-۳۲٫۸) ، و کارمندان مشاوره (۳٫۸-۶٫۳؛ ؛ ۲۱٫۹-۵۷٫۱). آزمون های برآورد منحنی نشان داد که در دوره مطالعه تعداد معلولین که بطور میانگین توسط کارمندان اداری ، مددکاران اجتماعی ، پرستاران و سایر کارمندان شرکت می کردند ، تغییر معنی داری نشان داد. نتایج حاکی از نیاز به مطالعه بیشتر برای کشف نیازهای ارائه دهنده خدمات اکثریت – کارمندان زن – فراهم کردن پشتیبانی کافی حرفه ای یا روانشناختی به آنها است تا بتواند آنها را با افراد معلول در موسسات همکاری کند. علاوه بر این ، تجزیه و تحلیل بیشتر باید بر بررسی تعداد کارمندان برای انواع مختلف موسسات متمرکز باشد تا کفایت آنها را بررسی کند.