محمد حسین امین ابراهیم آبادی

در این قطعه ما (به عنوان یک انسان شناس بومی که با یک انسان شناس غیر بومی می نویسد) تحقیق در مورد چگونگی اتصال زمین به احیای زبان های اقلیت های بومی و مناطق آزاد را بررسی می کنیم ، و پیشنهاد می کنیم پروژه هایی در مورد پایداری زبان یا زمین نباشد. جداگانه در نظر گرفته می شود در چارچوبی از ‘روابط پایدار’ ، ما بررسی می کنیم که چگونه هستی شناسی های بومی زبان مفهوم ناپذیری زبان و زمین و زمین و انسان را مفهوم سازی می کنند ، که منجر به وضعیتی می شود که در آن پروژه هایی برای احیاء زبان و برای بازآفرینی ارتباطات با زمین اغلب پیوند دارند. اهمیت حیاتی اتصال زمین زبان برای تداوم پایداری زبان ، زمین و اشیاء بومی نیز از طریق بررسی مطالعات اخیر با نگاه به همبستگی بین نگهداری زبان بومی ، درگیری با زمین و سلامت کلی و رفاه جوامع نشان داده شده است. .