ردیابی آلاینده های شیمیایی آلی از آبهای دریاچه شهر سن پابلو ، شهر فیلیپین با تجزیه و تحلیل هدفمند و غیر هدفمند

بیش از نیمی از دریاچه های آب شیرین در فیلیپین با مساحت های <2km2 کوچک هستند. پویایی موجود در این دریاچه ها با دریاچه های بزرگتر متفاوت است. این مطالعه به منظور تعیین آلاینده های آلی و منابع آنها در سه از هفت دریاچه شهر سن پابلو در لاگونا ، فیلیپین: دریاچه های Palakpakin ، Sampaloc و Pandin انجام شد. کروماتوگرافی گازی-طیف سنجی جرمی (GC-MS) و کروماتوگرافی مایع - طیف سنجی جرمی پشت سر هم (LC-MS / MS) در تجزیه و تحلیل هدفمند و غیر هدفمند از نمونه های آب دریاچه استفاده شد. این سه دریاچه همه دریاچه های دهانه ای آتشفشانی هستند اما در معرض فعالیت های مختلف انسان شناسی قرار دارند که شامل فعالیت های داخلی ، معیشت (کشاورزی و آبزی پروری) و محیط زیست گردشگری است. با توجه به وجود مزارع برنج و مزارع میوه ، کلرپیریفوس در این سه دریاچه شناسایی شد در حالی که سایر سموم دفع آفات مانند سیپرمترین ، پیکولینافن و کوینوکسیفن علاوه بر این در دریاچه سامپالوک یافت می شوند که بزرگترین آن از سه دریاچه است و در بخش شهرنشینی واقع شده است. شهر اثری از سورفاکتانتهای مختلف (آلکیل بنزن سولفوناتهای خطی ، سولفاتهای آلکیل سولفاتات ثانویه ، سولفاتهای آلکیل ، سولفاتهای آلکیل اتر) ، کلرید بیوکلکونیوم بیوکلکونیوم ، دی اتیل تیولو آمید دفع حشرات ، آنتی بیوتیکها (سولفادیازین و سولفامتوکسازول) ، داروی فشار خون بالا تمیسارتان ، فسفات استسولفام ، سیکلامات ، ساکارین و سوکرالوز) در دریاچه های سامپالوک و پالاکپاکین مشاهده شد. همان سورفاکتانت ها ، شیرین کننده های مصنوعی ، مواد دافع حشرات و مواد نگهدارنده آتش نشانی فسفات نیز در دریاچه پاندین یافت می شوند که بیشتر برای فعالیت های اکو توریستی مانند شنا و قایقرانی استفاده می شود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که آلاینده های آلی موجود در دریاچه های کوچک می توانند با فعالیتهای مختلف انسانی در محیط دریاچه فوری مرتبط باشند. از آنجا که دریاچه های کوچک مستعد فشارهای محیطی هستند ، برای اطمینان از توسعه پایدار باید فعالیت های انسانی در دریاچه های مذکور تنظیم شود.