زمینه
شایستگی های شخصی با عملکرد شغلی موفق همراه است. رضایت شغلی ارتباط مستقیمی با گردش مالی پرستاران دارد و یک شاخص مهم در عملکرد و کیفیت مراقبت از آنها است. با این حال ، در مورد رابطه بین صلاحیت های شخصی ، سازگاری اجتماعی و سازگاری شغلی بر رضایت شغلی پرستاران اطلاعات کمی وجود دارد.
اهداف
هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین صلاحیت های شخصی ، سازگاری اجتماعی و سازگاری شغلی در رضایت شغلی پرستاران است.
طرح
این مطالعه با تجزیه و تحلیل داده های ثانویه انجام شد.
تنظیمات
ما فارغ التحصیلان پرستاری را در یک دانشگاه بزرگ در تایوان هدف قرار دادیم.
شرکت کنندگان
جامعه مورد نظر فارغ التحصیلان پرستاری بودند و نمونه آن شامل ۲۸۰ نفر از بانک اطلاعات دفتر امور دانشجویی بود.
مواد و روش ها
شایستگی های شخصی ، سازگاری اجتماعی ، سازگاری شغلی و رضایت شغلی با استفاده از تحلیل داده های ثانویه اندازه گیری شد. برای تعیین اینکه متغیر بیشترین واریانس رضایت شغلی را نشان می دهد ، رابطه بین متغیرها مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج
از ۲۸۰ شرکت کننده ، مشارکت در فعالیتهای خارج از برنامه با ۷۰٫۴ درصد گزارش شد و بیش از ۲۲٫۵ درصد نقش رهبری را در فعالیتهای خارج از برنامه داشتند. نتایج نشان داد که فارغ التحصیلان پرستاری با مشارکت در فعالیتهای خارج از برنامه یا نقش رهبری از سطح شایستگی های شخصی و رضایت شغلی بهتری برخوردار هستند. علاوه بر این ، این نتایج تعداد سالها را در فعالیتهای خارج از برنامه نشان داد (۱۷۴/۰ = r ، ۰۰۳/۰ = p) ، سطح درک شده از صلاحیتهای شخصی (۳۴/۰ = r ، ۳۴/۰ = r) ، سازگاری اجتماعی (۴/۰ = ۱۱/۰ = r). 000/0) و سازگاری شغلی (۰/۷۵۷۵ = r ، ۰۰۰/۰ = p) با رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری داشت. سازگاری شغلی ، سطح درک شده از شایستگی های شخصی و فارغ التحصیلان دارای نقش رهبری ، ۳۷٫۱ درصد از واریانس رضایت شغلی را به خود اختصاص دادند.
نتیجه گیری
نتایج این تحقیق حاکی از آن است که سازگاری شغلی ، شایستگی های شخصی و داشتن نقش رهبری در فعالیت های خارج از برنامه از مفاهیم مهم در جهت ارتقاء رضایت شغلی پرستاران است.