محمد حسین امین ابراهیم آبادی

خط مشی ها و برنامه های فعلی برای کاهش زباله های مواد غذایی مصرف کننده ، بیشتر مبتنی بر تغییر رفتارها است تا اینکه به عوامل اصلی این رفتارها توجه شود. این مقاله بر اساس رویکردهای ساختاری قبلی برای درک انگیزه های اساسی رفتارهای مربوط به ضایعات مواد غذایی است. یافته های ما نشان می دهد که تلاش برای مقابله با زباله های غذایی در سطح خانوار باید با سیاست های گسترده تری در رابطه با دسترسی به مواد غذایی و عدم امنیت غذایی بویژه مواردی که به دنبال پرداختن به ناامنی غذایی در سطح سیستم ها هستند ، ادغام شود. ما از یک چارچوب ماده احشایی برای تحلیل و تفسیر داده ها از سیزده خانوار ، با هفده شرکت کننده ، در انتاریو ، کانادا ، از جمله مصاحبه ، مشاهده مشارکت کننده و اندازه گیری ضایعات مواد غذایی استفاده می کنیم. ما نشان می دهیم که یک چارچوب ماده احشایی در برجسته کردن رانندگان پیچیده مواد زائد مواد غذایی خانگی که غالباً در مطالعات دیگر از دست می رود مفید است: اگرچه این کار موانع قبلی را برای کاهش ضایعات مواد غذایی خانگی تأیید می کند (مثلاً هویت ، بسته بندی مواد غذایی ، سواد غذایی پایین) ، ما همچنین رانندگان چند مقیاس و متقابل زباله های مواد غذایی ، مانند دسترسی مکانی متفاوت به غذا و روابط پیچیده با غذا را به دلیل تجربیات گذشته از فراوانی مواد غذایی یا عدم امنیت غذایی ترسیم می کنیم.