محمد حسین امین ابراهیم آبادی

در این تحقیق نقش فراگیر سازه های حسابداری در ماشین آلات فاجعه بررسی شده است. به عنوان نمونه ، با استفاده از تراژدی بنزین بوپال در هند در سال ۱۹۸۴ ، ما مفاهیم عملکردی و مثالی را که توسط ژان François Lyotard مورد حمایت قرار گرفت (۱۹۷۹ trans 1984) در کارنامه اصلی خود “شرط پسامدرن: گزارشی از دانش” قرار دادیم. نشان می دهد که چگونه یک دغدغه با حداکثر بهره وری ، پیش بینی تصور کنترل کامل بر سیستم ، راه را برای آنتروپی و فاجعه هموار کرد. با ترکیب تجزیه و تحلیل اسناد و مصاحبه با شرکت کنندگان کلیدی ، ما آنچه را که لیوتار (۱۹۸۴) از آن به عنوان روایتی کوچک یا روایت کمی توصیف می کند ، ارائه می دهد که یک ارزیابی پاراگرافیکی از فاجعه مبتنی بر اختلاف است ، شامل چندین دیدگاه متناقض که نشانگر ماهیت عمیق حسابداری است. سازه ها در طراحی فاجعه در این فرآیند ، ما یک تفسیر جایگزین ریشه دار محلی را از وقایع پیش روی فاجعه ایجاد می کنیم و نمای مسئولیت و ایمنی را که توسط گزارش های سالانه ۱۹۸۴ اتحادیه کاربید اتحادیه و اتحادیه کاربید هند محدود ارائه شده است ، زیر سوال می بریم.