محمد حسین امین ابراهیم آبادی

مدلهای تصمیم گیری پیچیده در سیستم های خبره اغلب به تعدادی از ابزارهای اقتصادی و احتمال ذهنی برای فرد بستگی دارد. اگرچه می توان این مقادیر را برای کل جمعیت ها یا زیر گروه های جمعیتی تخمین زد ، اما یک مدل باید به مقادیر پارامترهای خاص فرد اختصاص یابد. این فرایند می تواند بسیار مهم و ناکارآمد برای تصمیمات عملی باشد. ما یک روش تعاملی برای بهبود تدریجی دانش خود را در مورد مقادیر پارامتر یک فرد خاص ، از جمله برنامه ها و امکانات ، با توجه به یک مدل تصمیم گیری و توزیع احتمال مشترک قبلی بر روی مقادیر پارامتر پیشنهاد می کنیم. ما مفهوم ارزش اشتغال را تعریف می کنیم و از آن استفاده می کنیم تا بطور پویا تعیین کننده ترین آگاهی دهنده بعدی برای یک فرد مشخص باشد. ما این روش را با استفاده از یک مدل مثال ارزیابی کرده و نشان داده ایم که می توانیم با تمرکز روی آن مقادیر پارامترهایی که بیشترین مطالب را برای تصمیم گیری دارند ، کیفیت تصمیم را بهبود بخشیم.