محمد حسین امین ابراهیم آبادی

این تحقیق تفسیری با ارائه تصاویر تجربی مبهم از بودجه ریزی شهرداری که بر اساس چارچوب دراماتیک جفمن طراحی شده است ، خواستار ایجاد یک دید بصری در حسابداری است. بودجه به صورت بصری و تئاتری تئوریزه می شود. تجزیه و تحلیل ضبط های ویدئویی از جلسات بودجه و مشاهده در صحنه از بودجه ریزی در یک سایت از مدیریت شهر ، محرک های بصری ، بلاغت ، و فریم بندی را نشان می دهد که بودجه بندی را به عنوان گفتمان بصری تشکیل می دهد. برداشت اصلی ارائه شده در این مقاله ، عدم کنترل است. دستگاه بودجه بندی پیچیده است و به شکلی آشفته رشد می کند ، با توجه به اینکه به نظر می رسد بازیگران بودجه در ایفای نقش های رهبری منفعل هستند تا به طور اساسی تغییرات را ارتقا بخشند. این مقاله به عناصر بی شماری از بودجه بندی توجه می کند که حسابداری بصری را به عنوان بخشی از دستگاه خود برجسته می کند. این دیدگاه برخلاف نظریه های کلاسیک کنترل پذیری است که ادعا می کنند ایده های بوروکراتیک وبی از عقلانیت ، کارایی و حرفه ای بودن. ادعا می شود دو کمک علمی. در ابتدا ، این مقاله به یک گفتگوی آکادمیک رو به رشد در مورد حسابداری بصری می پیوندد و این بحث را با نمونه ای از حسابداری مدیریت گسترش می دهد. تا همین اواخر ، تصویری به طور نامناسب در تحقیقات حسابداری ، به ویژه در مطالعات بخش دولتی مورد غفلت قرار گرفته است. دوم ، این مقاله دراماتورژی Goffman ، یک چشم انداز مورد استفاده در ادبیات حسابداری و یک روش تحریک فکر با ظرفیت آنچه را می توان به عنوان “نقد بصری” در نظر گرفت ، اعمال می کند.