محمد حسین امین ابراهیم آبادی

رتبه بندی پایداری شهری ممکن است برای برنامه ریزی شهری مفید باشد. چگونگی تعریف پایداری شهری بر نتایج رتبه بندی پایداری شهری تأثیر می گذارد. تلاش های مختلفی برای تعریف مفهوم و بهره برداری از آن در اجزای خاص (به عنوان مثال کیفیت هوا ، نابرابری ، اشتغال) انجام شده است. در نتیجه ، بسیاری از مؤلفه های مختلف در حال حاضر بدون توافق در مورد اینکه کدام مؤلفه ها برای تعیین و اندازه گیری پایداری شهری مهم هستند ، مورد استفاده قرار می گیرند. در این مطالعه مشخص شد که متخصصان مؤلفه برای تعیین و سنجش پایداری شهری در یک چارچوب اروپایی ، مناسب تر هستند. از این رو ، این مطالعه بینشی را در مورد آنچه مفهوم در حقیقت در پی دارد فراهم می کند. این ممکن است توسعه رتبه های پایداری شهری در آینده را تسهیل کند. یک نمونه اروپایی از ۴۱۹ متخصص پایداری شهری برای شرکت در یک مطالعه دلفی سه مرحله ای دعوت شده است. در هر دور از کارشناسان خواسته شد تا درباره اهمیت مؤلفه های مختلف پایداری شهری ارزیابی و اظهار نظر کنند. هفت مؤلفه زیر به عنوان مهمترین موارد شناخته شده است: کیفیت هوا ، حاکمیت ، مصرف انرژی ، زیرساختهای حمل و نقل غیر خودرو ، فضای سبز ، نابرابری و انتشار CO2. پنج مورد از این مؤلفه ها بخشی از بعد زیست محیطی پایداری شهری است ، که نشان می دهد پایداری شهری هنوز به عنوان یک مفهوم زیست محیطی درک می شود. بر اساس ارزیابی های متخصصان از مؤلفه ها ، می توان وزنهایی تعیین کرد که بازتاب ارتباط نسبی هر مؤلفه برای اندازه گیری پایداری شهری است. این مطالعه یک چارچوب مبتنی بر متخصص را ارائه می دهد که در آن پایداری شهری در چندین مؤلفه وزنی عملیاتی می شود. این چارچوب ممکن است توسط توسعه دهندگان آینده رتبه بندی پایداری شهری برای تعریف صحیح مفهوم و انتخاب شاخص های مناسب مورد استفاده قرار گیرد.