محمد حسین امین ابراهیم آبادی

در این مقاله به مسئله تخصیص نیروی انسانی مبتنی بر مهارت اشاره شده است که در آن زمان کار و تقاضای مشتری نامشخص است. یک روش سلسله مراتبی چهار مرحله ای توسعه یافته است. مشکل تخصیص نیروی انسانی عمومی تصادفی Egilmez و Süer [1] گسترش یافته به گونه ای که عملکرد فردی هر کارگر برای تخصیص نیروی انسانی دقیق تر به سلولهای تولیدی در نظر گرفته شده است تا حداکثر نرخ تولید را داشته باشد. روش پیشنهادی سطح نیروی انسانی ، سازندهای سلولی محصول و تکالیف کارگران فردی را به صورت سلسله مراتبی با توجه به سطح خطر مشخص بهینه کرده است. سه مدل ریاضی غیر تصادفی تصادفی برای مقابله با تعیین سطح نیروی انسانی ، بارگذاری سلولی و تکالیف تکالیف کارگران توسعه داده شد. در کلیه مدلها ، فرض می شد که زمان پردازش و تقاضا توزیع می شود. در مرحله اول ، تنظیمات جایگزین تولید شد. در مرحله دوم ، از نمونه گیری IID و آنالیز آماری برای تبدیل تقاضای احتمالی به نیازهای احتمالی ظرفیت استفاده شد. سوم ، تخصیص نیروی انسانی تصادفی انجام شد و محصولات به سلول بارگیری شدند. در مرحله آخر ، تکالیف کارگری فردی انجام شد. روش پیشنهادی با یک مثال مثال از یک شرکت تولید واقعی ترسیم شده است. رویکرد سلسله مراتبی به تصمیم گیرندگان اجازه می دهد تا تعیین کننده سطح نیروی انسانی ، بارگیری سلولی و تکالیف کارگران را با توجه به سطح خطر مورد نظر انجام دهند. سهم اصلی این رویکرد این است که انحراف مورد انتظار و استاندارد هر کارگر از زمان پردازش در هر عملیات بصورت جداگانه در نظر گرفته می شود تا تکلیف نیروی انسانی به سلول ها و به حداکثر رساندن میزان تولید سیستم تولید در یک روش بهینه سازی سلسله مراتبی قوی تبدیل شود.