محمد حسین امین ابراهیم آبادی

به دلیل جداسازی جغرافیایی آنها ، بسیاری از مناطق به دلیل تولید آب و انرژی خود به سوختهای فسیلی وارداتی بستگی دارند. در این زمینه ، جزایر قناری یکی از مناطق دور افتاده است. با توجه به توپوگرافی جزایر ، مناطق جدا شده متعدد در هر یک از جزایر به دور از مراکز مهم جمعیت وجود دارد. اینها به عنوان “جزایر درون جزایر” شناخته می شوند. هدف اصلی این مقاله تعیین امکان سنجی یا در غیر این صورت تأمین منابع انرژی تجدید پذیر هم انرژی و هم نیاز آبی ۲۱۹ ساکنان ال ریسکو واقع در شهرداری آگته در جزیره گران کاناریا (اسپانیا) است. برای این منظور ، استفاده بالقوه از منابع تجدیدپذیر موجود در این منطقه جدا شده ، با استفاده از هیدروژن به عنوان بردار انرژی ، تجزیه و تحلیل شده است. یک گیاه اسمز معکوس (RO) برای اطمینان از خودکفایی آب در سیستم ادغام می شود و به نوبه خود ، یک سیستم ذخیره دوگانه (آب هیدروژن) را تشکیل می دهد. براساس نتایج به دست آمده از مطالعه ، امکان سنجی فنی سیستم تأیید شده است ، با تولید انرژی سالانه ۱،۷۴۳،۰۳۱ کیلووات ساعت در سال در مقایسه با مصرف ۶۷۲،۳۱۴٫۳۲ کیلو وات ساعت در سال و همچنین میزان تولید آب قابل شرب آب ۴۶٫۵۴۶٫۸۰ m3 / سال به دست آمده از گیاه RO. قابلیت اطمینان سیستم در تجزیه و تحلیل اقتصادی تأیید شده است ، و هزینه برق تجدیدپذیر ۰٫۱۰۷ € / kWhh را در مقایسه با ۰٫۱۸ € / کیلووات ساعت در هنگام استفاده از برق معمولی تأیید می کند.