تئوری های عملکرد دوپامین در یک چهارراه است. مدل های محاسباتی حاصل از ضبط های تک واحدی ، تغییرات در سرعت شلیک نورون دوپامینرژیک را به عنوان یک سیگنال خطای پیش بینی ضبط می کنند. این مدل ها سیگنال خطای پیش بینی را در دو نقش به کار می گیرند: یادگیری پیش بینی رویدادهای پاداش دهنده آینده و انتخاب عملکرد عملی. در مقابل ، مهار دارویی یا ضایعه عملکرد نورون دوپامینرژیک توانایی یک حیوان را در ایجاد انگیزه در رفتارهای جهت دهی به پاداش کاهش می دهد. این آزمایشات ضایعه این احتمال را ایجاد کرده اند که انتشار دوپامین اندازه گیری ارزش انگیزشی یک رفتار رفتاری مدنظر را رمزگذاری می کند. کاملترین ایده روانشناختی که این مفهوم را به تصویر می کشد ، سیگنال دوپامین را به عنوان “تحریک سلامتی” بهمراه دارد. از نظر سطح ، این دو حساب رقابتی از عملکرد دوپامین بی اندازه به نظر می رسند. در مقابل ، ما نشان می دهیم که هر دو این توابع را می توان در یک مدل محاسباتی واحد از دخالت دوپامین در پیش بینی پاداش به منظور هدف پاداش جستجو گرفت.