هدف، واقعگرایانه
هدف از این مطالعه بررسی الگوهای بالینی و علل پوستی پوستی و پتانسیل ضد پوستی برخی گیاهان دارویی منتخب مورد استفاده افراد قبیله در منطقه ویساکاپاتنام هندوستان و اطراف آن بود.
مواد و روش ها
۶۲ بیمار مبتلا به درماتوفیتوز که در درمانگاه پوست بیمارستان کینگ جورج ویساکاپاتنم شرکت کرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. جداسازی و شناسایی با مشاهده مستقیم میکروسکوپی ، خصوصیات فرهنگی و با استفاده از آزمایشات بیوشیمیایی در آزمایشگاه میکروبیولوژی انجام شد. برخی از قسمتهای گیاه دارویی قارچ ابیوتیک ، پوست درخت آلبسیا لبک ، برگ و پوست درخت Annona reticulata ، برگ Cassia fistula ، پوست درخت Wrightia tinktoria و برگ Couroupita guianensis برای فعالیت ضد پوستی با استفاده از روش انتشار چاه آگار و حداقل مطالعات غلظت مهاری انجام شد. روش رقت آب
نتایج
از ۶۲ بیمار ۵۱ بیمار (۲/۸۲٪) از نظر اسمیر و کشت مثبت بودند. Tinea corporis شایعترین درماتوفیتوز بود که عمدتا توسط Trichophyton rubrum در و اطراف ویشاکاپاتنام ایجاد می شد. دو گونه درماتوفیت جدا و شناسایی شدند. تریکوفیتون روبروم شایع ترین ایزوله (۸/۵۸ درصد) و به دنبال آن مگاگروفیت های تریکوفیتون (۶/۱۹ درصد) بود. عصاره برگ درخت آلبیا ، پوست درخت برگ و عصاره برگ آنونا ، مهاری در برابر T. rubrum نشان داد ، در حالی که عصاره برگ فیستول Cassia فعالیت مهاری قابل توجهی نشان نداد. عصاره برگ Wrightia tinktoria و عصاره برگ Couroupita guianensis فعالیت مهاری نشان ندادند.
نتیجه گیری
نتایج نشان داد که tinea corporis شایعترین درماتوفیتوز در ناحیه Visakhapatnam و اطراف آن است. تریکوفیتون روبروم شایعترین عامل اتیولوژیک بود. عصاره برگ و پوست گیاه آلبیسیا ، عصاره برگ و پوست آنونا فعالیت مهاری بالقوه در برابر گیاه تریکوفیتون روبروم نسبت به سایر گیاهان دارویی آزمایش شده نشان داد.