محمد حسین امین ابراهیم آبادی

ادبیات پایداری به‌عنوان نمادی از مبارزات آزادی‌خواهانه و وطن‌پرستانه در کشورهای تحت سلطه استکبار، جایگاه ویژه‌ای دارد. این ادبیات در کشورهای مختلف به صورت گوناگونی نمود پیداکرده ازجمله در کشورهای با تمدن طولانی و تحت سلطه استکبار نیز خود را نشان داده است. این مسئله در ایران معاصر، تحولات سیاسی و اجتماعی و نیز انقلاب مشروطه در شعر فارسی را بستر مضامین جدیدی ساخت. این مضامین و افکار جدید در همان قالب‌های پیشین جلوه‌گر شده‌اند اما با برانگیختن احساسات مردم به‌ویژه قشر کارگر نوع تازه از شعر پدید آورده‌اند. در دوران مختلف تاریخی ایران و مصر دو کشوری که با وجود تمدن بسیار طولانی تحت سلطه استکبار در قرن ۱۹ و ۲۰ قرارگرفته بودند و شاعرانی در خود پرورش داده‌اند. در این میان دو شاعر فرخی یزدی از ایران و فاروق جویده از مصر را موردمطالعه قرار داده ایم. این تحقیق بر آن است که افکار و سبک شعر این دو شاعر و مطالب به‌روز جامعه آن زمان را در دو کشور ایران و مصر مورد تحول و بررسی قرار دهد روش انجام این تحقیق باهدف نظری و به‌صورت کتابخانه‌ای و تحلیلی صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد هر دو شاعر در کشورهای خود و مقتضیات زمان خویش تحت سلطه استکبار به سمت رمانتیسم جامعه‌گرا تمایل داشته‌اند فرخی یزدی به مسائل روز جامعه در شعرهای خود پرداخته و فاروق جویده علاوه بر کشور مصر به آزادی فلسطین، لبنان و کلیه کشورهای تحت سلطه استکبار در عصر خود پرداخته و واژه‌های آزادی، کارگر، وطن، ملی‌گرایی و توجه به‌حقوق زنان در اشعار هر دو شاعر به فراوان دیده می‌شود.