تحقیقات نشان می دهد که محیط ساخته شده به شدت بر حمل و نقل فعال تأثیر می گذارد ، اگرچه مکانیسم های خاصی که از طریق آن حمل و نقل فعال صورت می گیرد در یافته ها متفاوت است. این مطالعه به بررسی رابطه بین اقدامات عینی و ذهنی از قابلیت پیاده روی برای سالمندان ساکن تورنتو از طریق یک رویکرد چند مرحله ای و مختلط پرداخته است. دو محله داخل شهر به عنوان مناطق مورد مطالعه انتخاب شدند. ویچوود نماینده محله ای با قابلیت پیمایش بالا بود و ادنبریج-هامبر دره نماینده محله ای با سطح پایداری کمتر بود. ممیزی قابلیت پیمایش ، ابزار ارزشیابی ارشد محیط زیست در حال پیاده روی – تجدید نظر شده (SWEAT-R) ، به عنوان معیار هدف بود. اقدامات ذهنی شامل استفاده از گروه های متمرکز ، مصاحبه های همراه ، و مصاحبه های سنتی با بیست و هشت سالمند در هر دو محله بود. یافته های این تحقیق اثربخشی اقدامات عینی موجود در ادبیات را نشان می دهد ، اما اینها به طور مناسب روابط کل بین سالمندان و محیط های اطراف آنها را به دست نمی آورند. اقدامات ذهنی قابل پیمودن به ویژه برای درک ادراک از قابلیت پیاده روی و رفتار پیاده روی مهم بود. علاوه بر این ، یافته های اخیر یافته های مطالعه اخیر را نشان می دهد که رویکردهای مبتنی بر تئوری را برای تحقیقات قابل پیمایش توصیه می کند در حسابداری برای رفتار انسان در حمل و نقل فعال موثرتر باشد. این مطالعه با توصیه های عملی و نظری برای برنامه ریزان ، متخصصان بهداشت عمومی و سایر متخصصان علاقمند به ارتقاء حمل و نقل فعال سالمندان نتیجه گیری می کند.