ایمنی زیستی در محصولات تراریخته طبق قوانین بین المللی

هدف از ایمنی زیستی جلوگیری از بروز انواع مخاطرات در اثر استفاده از مواد زیستی در مقیاس انبوه است. این مراقبت‌ها روی محیط زیست و سلامتی انسان تمرکز دارد. مکانیسم‌های ایمنی زیستی شامل ایجاد بازرسی‌های منظم از امکانات آزمایشگاهی، براساس یک راهنما می‌باشد.
ایمنی زیستی جهت محافظت در برابر وقایع مخاطره‌آمیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. بسیاری از آزمایشگاه‌های مرتبط در زمینه مخاطرات زیستی، یک دستورالعمل مدیریت ریسک و فرایندهای ضروری را برای ایمنی زیستی دنبال می‌کنند. نقص در اجرای این دستورالعمل‌ها منجر به افزایش ریسک آلودگی به پاتوژن‌ها و دیگر مخاطرات زیستی خواهد شد. خطای انسانی و نقص‌های تکنیکی امنیت را به مخاطره می‌اندازد.
پروتوکل بین‌المللی ایمنی زیست کارتاهنا ابتدا با موضوع کشاورزی مورد توافق قرار گرفت اما بسیاری از گروه‌ها آن را برای تهدیدهای پساژنتیکی نیز گسترش دادند. مولکول‌های جدید، اشکال حیات مصنوعی و حتی روبات‌ها که با زنجیره غذایی طبیعی به‌طور مستقیم رقابت می‌کنند، جز موضوعات این توافقنامه شدند. ایمنی زیستی در کشاورزی، شیمی، داروسازی و زیست‌شناسی نیازمند به کارگیری اصول احتیاطی می‌باشد. زمانی که محصولات زیستی یا جدید، فرضیات موجود و تهدیدهایی چون روبات‌ها و باکتری‌های مصنوعی جدید ایجاد شدند مراقبت‌های ایمنی زیستی به‌طور کلی کافی نبود.
سطح ایمنی زیستی برای توضیح میزان مراقبت‌های مربوط به آلودگی‌های زیستی توسط مرکز کنترل و جلوگیری از بیماری (CDC) آمریکا برای آزمایشگاه‌هایی که با مواد آلوده‌کننده کار می‌کنند تعیین می‌گردد. به‌طور معمول موسساتی که مواد بیولوژیکی خطرناک را ایجاد نموده یا آزمایش‌هایی را با آن‌ها انجام می‌دهند کمیته یا گروهی از اساتید را دارند که مسئولیت ایمنی زیستی مؤسسه را بر عهده دارند. آن‌ها مسئول تدوین و ارزیابی استانداردهای ایمنی زیستی به منظور اجتناب از آزادشدن اتفاقی مواد بیولوژیکی مخرب هستند.