سیستم های پیشرفته انرژی منطقه می توانند با کاهش انرژی مورد استفاده برای گرمایش و سرمایش ساختمان ، پایداری محلی را بهبود بخشند. با این حال ، سیستم های انرژی منطقه (DES) و انتقال آنها توسط جوامع آمریکایی در برنامه های پایدار خود نادیده گرفته می شوند. این تحقیق از چشم انداز چند سطحی و چارچوب همزمان تکاملی برای بررسی زمینه انتقال DES و شیوه های سطح طاقچه از دیدگاه اپراتورها / طراحان DES استفاده کرده است. رویکرد بررسی اسناد برای ترسیم زمینه انتقال DESs به کار گرفته شد. چهارده مصاحبه نیمه ساختار یافته برای بررسی دیدگاه اپراتورها / طراحان DES و چگونگی تعامل آنها با عوامل مرتبط با اکوسیستم ها ، فناوری ها ، موسسات و کاربران برای انتقالهای نزدیک به مدت انجام شد. این تحقیق نشان داد که DES ها در ایالات متحده به ترتیب حدود ۱۰٪ و ۱۲٪ از فضای کاملاً تهویه مطبوع را برای گرمایش و سرمایش استفاده می کنند. حدود ۹۳٪ خدمات ارائه شده توسط DESs در ایالات متحده از سوخت های فسیلی تأمین شده اند و ۷۹٪ از DES ها بخار توزیع می کنند. سیاست های فعلی فدرال و ایالت نقش محدودی در ترویج DES دارند ، در حالی که سیاست های محلی فقط می توانند نوآوری های سطح طاقچه را ترغیب کنند. نتایج حاصل از مصاحبه ها نشان داد که اپراتورها / طراحان DES پیش بینی کرده اند که DES ها به سمت پیشرفته ها حرکت کنند. اپراتورها / طراحان DES به دلیل تقاضای کاربران و ترجیحات سیاست محلی در حال ظهور برای اقدام ، انگیزه داده شدند. بنابراین ، اپراتورها / طراحان DES بر اهمیت همکاری نزدیک با کاربران و سیاستگذاران ، درگیر کردن مشتریان بالقوه و بهره برداری از تخصص فنی در طی فرآیند انتقال تأکید کردند. این نتایج نشان می دهد که اپراتورها / طراحان DES با سیاست محدود و پشتیبانی از بازار مسئولیت های بسیاری را به عهده گرفته اند. با فشار کم برای انتخاب DES به عنوان یک ابزار مهم پایداری در سطح رژیم ، انتقال پایدار DES ها در ایالات متحده فقط ممکن است در سطح طاقچه باشد.