این مطالعه به بررسی روابط بین استراتژی های مدیریت ریسک ، درک خطر باقیمانده و همچنین ویژگی های تجاری و شراب ساز با استفاده از چارچوب وابستگی متقابل مکانی می پردازد. این تحلیل بر صنعت شراب در شمال شرقی ایتالیا تمرکز دارد. درک شراب سازندگان شراب از خطر باقیمانده بعد از سازمان خود سرمایه گذاری هایی را برای جلوگیری ، کاهش و کنترل ریسک انجام می دهد.
برای جمع آوری اطلاعات در مورد ادراک خطر پسماند ، یک بررسی کمی روی یک نمونه از شراب سازان انجام شد. براین اساس ، از مدلهای اقتصادسنجی مکانی برای تحلیل عوامل مؤثر بر درک شراب سازان از خطر باقیمانده استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که سرمایه گذاری در استراتژی های مدیریت ریسک بر مدیریت تأثیرات فوری ریسک ممکن بر تولید شراب متمرکز است. علیرغم شراب سازان که در استراتژی های مدیریت ریسک سرمایه گذاری می کنند ، آنها همچنان انواع مختلفی از خطر باقیمانده را محتمل و جدی تلقی می کنند. شراب سازان به ویژه در مورد خطرات مدیریتی حساس هستند ، به این دلیل که آگاه هستند که این خطرات غیر خطر می تواند از کنترل آنها خارج شود. اثرات مکانی قابل توجهی برجسته می شود: شراب سازان همسایه درک مشابهی از نظر احتمال خطر دارند ، اما آنها میزان شدت خطرات را متفاوت ارزیابی می کنند. علاوه بر این ، این مطالعه نشان می دهد که درک خطر بسته به مشخصات شراب و خصوصیات شرکت شراب ساز متفاوت است. پژوهش حاضر پیشرفت ادبیات بررسی وابستگی متقابل مکانی بین ادراک خطر (باقی مانده) و استراتژی های مدیریت ریسک را بر عهده دارد. نزدیکی جغرافیایی و تأثیرات سرایت شده ناشی از نیاز به یک استراتژی مدیریت ریسک که در سطح جمعی طراحی و اجرا شده است پشتیبانی می کند