محمد حسین امین ابراهیم آبادی

نور روز نقش مهمی در آسایش حرارتی و دیداری سرنشینان و همچنین ایجاد یک محیط پایدار دارد. اندازه ، شکل و ابعاد اتاق مربوط به سه عامل اصلی است که بر کیفیت و کمیت نور روز تأثیر می گذارد. نسبت پنجره به طبقه (WFR) یک پارامتر کلیدی است که برای ارزیابی میزان نور روز استفاده می شود و بر کیفیت طراحی داخلی ساختمان ها تأثیر می گذارد. تعیین فاکتور نور روز (DF) یک تجزیه و تحلیل پیچیده است که مربوط به به دست آوردن نور طبیعی کافی و همزمان جلوگیری از گرم شدن بیش از حد است. در این مقاله ، از DF برای اندازه گیری و ارزیابی اعتبار استاندارد فعلی WFR که توسط آیین نامه ملی نور روز ساختمان ایران پیشنهاد شده است ، استفاده شده است. علاوه بر این ، نسبت یکنواختی برای کشف و کنترل کیفیت نور روز ارزیابی شد. ۲۴ گزینه برای ارزیابی DF و یکنواختی براساس شکل ، اندازه و ابعاد پنجره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که WFR فعلی براساس استاندارد Daylight (LEED) ، BREEAM و Green Star دقیق نیست. دامنه بهینه از WFR ، ۱۵-۲۴، ، ارائه شده است که همچنین درخشش و گرمای بیش از حد را کنترل می کند. این مطالعه همچنین نشان داد که چگونه شکل و اندازه پنجره به طور متوسط ​​DF و یکنواخت را تحت تأثیر قرار می دهد.